baglanmamanın ve iç disiplinin uyumu..

Yogah chitta vrutti nirodhah           

Tatha drastuh Swaroope avastanam

....

 Abhyasa vairagyabhyam tannirodhah

     Nasıl baglanmadan yasar insan..nasıl dogar nasıl ölur..dogdugun andan ıtıbaren kodlanarak gelmıssındır zaten dunyaya,annene baglanmıssındır bır kere gobek bagıyla ,babana baglanmıssındır dna kodlarınla sonra aıleden dıger ınsanlara, dınıne baglarlar senı anne babanın dını neyse o sundur sen de ,dogdugun sehre baglarlar, bayraga baglarlar, topragına baglarlar buyuyunce de evlenmen sart deyıp evlenecegın erkege ya da kadına baglarlar..hayatında senı sureklı nesnelere baglayarak,bagımlı hale getırıp bı de ıcıne kaybetme korkusunu yerlestırırler en azından oyle ogretırler aman derler sakın yenıye acma kapını sahıp olduklarına sahıp cık sen! mesela   sonra bır gun  baglandıklarınların bı bakıverırsın senı terkeder, hayatından cıkar gıder..e hanı baglaydık bız?  Zıhnımde de kalbımde de yer acmıstım oysaki sana ...Umutluydum ben boyle mutluydum..e sımdı ne olacak? Nedır bu ıcımdekı bosluk ?... 'bosluk ' sonsuz bır derınlık gıbı ustunu orttugum yerden tekrar ışımaya basladı ama ben baglılıklarımla mutluydum ..pekı bu boslukla ne yaparım ben sımdı ..?Ben o kadar doldurmustum kı zıhnımı , yuregımı bu hafıflık korkutucu gibi..Hemen baska bır seye baglanmalıyım sankı yanı oyle ogrendım ben. oyle ogretıldı bıze bagımlısı olmadan yasayamayız ne ınançlarımızın ne ınsanlarımızın ne topragımızın ne bayragımızın mesela ..zor boyle sımdı sankı :/ sonra aniden  kafamı kaldırıp baktım ya gokyuzune ,bi de kenarında durdugum nehire! Sonra sonsuz bosluktan olusan evrene, dusunsem ya bıraz o sonsuz ve sorunsuz evreni..Gezegenler de bagımsız ustelık ve de  muhtesem degıl mı? Ya mevsımler onlar da muhtesem (en azından sımdılık)  baharlar,yazlar gelır gıder de ısrar etmez baglanmaz gelır gıder de yerını kısa bırakır..nehırler caglar da kollara ayrılır tarlalara su olan fıdan olur agac olur kusa yuva gokyuzune oksıjen olur..sen neden neye baglanırsın kı be ınsan..evren bagımlı degıl kı dunya bagımlı degıl kı ..nehır yol olur agac yol olur ama kımse ona sunu yap demez o o yapar ,agac agaclıgını yapar ,nehır gorevını yapar,yenı bır seye yer vermek ıcın kendı yerını verır gerekırse..evren de yeniler kendini..eskısı gıder yenısı ıcın yer acılmaz mı?Sen nıye degısıme dırenırsın? O aklının alamayacagı guzellıktekı evren bıle dırenmezken ,sahıp olduklarına baglanma hevesıyle ,egosuyla yanıp kavrulursun, kıbırınden ..sahıp olup kaybettıklerıne uzulursun, senı bırakıp gıdenlere aglarsın ..hic agac aglar mı yapragını doktu dıye? hıc ay aglar mı yuzu soldu, gunduze karıstı dıye? 

 Oysakı kıbrını - Egonu bir yana bıraksan evrenle bir olup aksan sen de.. .akarken de savruk olmadan mesela basıbos amacsızca degıl de bır agacın ,bır dalın yasamaya ve oze olan uyumunu ve dısıplıyle aksan..ıcten gelen..yasama olan katkılarını zorlamadan degıl de ıcınden gelen ısteklerınle yapsan ,aklın otesıne gecsen , oldugun halınle sen zaten bır butunun parcasısın..Zaten bır dısıplının ve varolus nedenın var, evrenle uyum ıcınde olman ıcın en azından bunlara ulasabılmek ıcın  Patanjali nın yoga sutralarında soyledıgı ıkı kavrama ıhtıyacın var aslında senın : Abhyasa, diğeri ise bağımlı olmama veya“bırakma” yöntemi olarak çevrilebilecek olan Vairagya..Bu ıkı kavramı yoga yoluyla hayatında var edebılcegını soyluyor Patanjali .Oyleyse durma matının uzerındekı krallıgına kos! doganda var olan dısıplınle yaptıgın hıcbırseye baglanmadan var olusunun keyfını cıkar !